Frida Kahlo – silna i niezależna

Frida Kahlo

Frida Kahlo – żyjąca w latach 1907 – 1954, meksykańska artystka. Rozpoznawana do dziś przez swój charakterystyczny wygląd: ciemne, zrośnięte brwi i barwne, kwieciste stroje. Silna kobieta mająca za sobą szereg niefortunnych zdarzeń. Od najmłodszych lat borykała się z problemami zdrowotnymi: zdeformowanym kręgosłupem i dolnymi kończynami.   Dodatkowo w wieku nastoletnim była uczestniczką wypadku komunikacyjnego przez, który doświadczyła licznych złamań. Zdarzenie skutkowało miesięczną wegetacją w gipsie i długim okresem bolesnych rehabilitacji.   Wypadek miał również wpływ na jej podbrzusze i macicę. Frida zachodziła w ciąże 3 razy, za każdym razem poroniła. Życie w bólu  determinowało jej sztukę. Obrazy były swoistego rodzaju terapią pozwalającą przelać całe cierpienie na płótno. Przedstawiała na nich symbole nawiązujące do traumatycznych przeżyć i niespełnionych aspiracji.

Frida i Diego

Mężem Fridy od 1929 roku był Diego Rivera, wielki działacz polityczny ruchu komunistycznego. Parę dzieliła liczba 23 lat, a łączyła sztuka. Mężczyzna również był malarzem, ona zafascynowała się jego artyzmem, on zauważył w niej potencjał. Małżonkowie nie byli sobie wierni i nie ukrywali tego. Frida Kahlo była pierwszą kobietą w Meksyku, która przyznała się do homoseksualizmu. Spotykała się z  kobietami, Diego doskonale o nich wiedział. Artystka była w pełni wyzwolona miała wiele kochanek, a także kochanków. Jednym z nich był Lew Trocki, który otrzymał wówczas w Meksyku azyl polityczny. Frida gościła go wraz z żoną w swoim domu. Diego również zdradzał Fridę. Nie mógł wytrzymać życia u boku jednej kobiety.

„Autoportret jako Tehuana (Diego w moich myślach)”

Niedoceniona artystka

Frida żyła w cieniu męża. Diego pozostawiał Fridzie twórczą wolność i swobodę, jednak ona nie mogła przebić się przez jego komunistyczne, słynne wówczas malarstwo. Frida za życia nie była doceniana. Potencjał jej sztuki został odkryty dopiero kilka lat po śmierci artystki w  lipcu 1954 roku. Kilka dni przed śmiercią w pamiętniku napisała:  „Ufam, że odejdę bez żalu i że już tu więcej nie wrócę – Frida”. Życie jej nie rozpieszczało, pełne było bólu, cierpienia i niesprawiedliwości. Po latach Frida zyskała sławę. Ludzie piszą o niej książki, kręcą filmy. Są zafascynowani jej indywidualizmem i życiorysem.